“ყველაზე მტკივნეული დღე იყო ჩემი ცხოვრების განმავლობაში როდესაც მის გარეშე აღდგომას საფლავზე..” – ნახეთ შორენა ბეგშვილი ოჯახში დატრიალებულ ტრაგედიაზე

– აღ­დგო­მა ჩემი საყ­ვა­რე­ლი დღე­სას­წა­უ­ლია. ძა­ლი­ან მიყ­ვარს პას­კა, მაგ­რამ გა­მო­ცხო­ბა არ ვიცი და ვყი­დუ­ლობ, კვერ­ცხს დე­და­ჩე­მი მი­ღე­ბავს და მაძ­ლევს, შე­სა­ბა­მი­სად, კვერ­ცხის შე­ღებ­ვაც აღარ მი­წევს. აღ­დგო­მა სი­ხა­რულ­თან ერ­თად ჩემ­თვის სევ­დი­ა­ნიც არის, ეს ხომ ის დღეა, რო­დე­საც ვიხ­სე­ნებთ იმ საყ­ვა­რელ ადა­მი­ა­ნებს,რომ­ლე­ბიც ამ­ქვეყ­ნად აღარ არი­ან… ამ დღე­ებ­ში ბევ­რს ვფიქ­რობ ხოლ­მე მათ­ზე, აღ­დგო­მის დღე­სას­წა­უ­ლი ხომ მათ­თვი­საც ზე­ი­მია.არ მაქვს რაიმე კონკრეტული ტრადიცია აღდგომის. დროს ჯერ ოჯა­ხის წევ­რებ­თან ერ­თად ვა­ტა­რებ, რად­გან ეს ჩემ­თვის ოჯა­ხუ­რი დღე­სას­წა­უ­ლია. შემ­დეგ უკვე მე­გობ­რე­ბი ვიკ­რი­ბე­ბით, რად­გან

ყვე­ლა ვის­ვე­ნებთ და გვაქვს იმის სა­შუ­ა­ლე­ბა, რომ ერ­თმა­ნეთს შევ­ხვდეთ და გა­ვიხ­სე­ნოთ იმ­ქვეყ­ნად წა­სუ­ლი ძვირ­ფა­სი ადა­მი­ა­ნე­ბი.– ჩემ­თვის ყვე­ლა­ზე მტკივ­ნე­უ­ლი იყო პირ­ვე­ლი აღ­დგო­მა მა­მის გარ­დაც­ვა­ლე­ბის შემ­დეგ, რო­დე­საც მის საფ­ლავ­ზე უნდა მივ­სუ­ლი­ყა­ვით. ეს იყო ჩემს ცხოვ­რე­ბა­ში ერთ-ერთი ყვე­ლა­ზე დარ­დი­ა­ნი და ტკი­ვი­ლი­ა­ნი დღე. რო­გორც უკვე გი­თხა­რით, მიყ­ვარს ეს დღე­სას­წა­უ­ლი, მაგ­რამ თან მა­სევ­დი­ა­ნებს, რად­გან მტკივ­ნე­ულ მო­გო­ნე­ბებს აღ­მიძ­რავს.ადა­მი­ა­ნე­ბი ყო­ველ­დღი­უ­რო­ბით და ერ­თმა­ნეთ­ზე ზრუნ­ვით ვართ და­კა­ვე­ბუ­ლი და ეს არის დღე, რო­მე­ლიც მთლი­ა­ნად მიც­ვა­ლე­ბუ­ლის­თვის, მათ გა­სახ­სე­ნებ­ლად, მათ­ზე და­სა­ფიქ­რებ­ლად და პა­ტი­ვის­ცე­მის­თვი­საა, კვერ­ცხის შე­ღებ­ვა­სა და პას­კის დაჭ­რა­შიც კი მათ მი­მართ პა­ტი­ვის­ცე­მას გა­მოვ­ხა­ტავთ… სხვა არა­ფე­რი შეგ­ვიძ­ლია მათ­თვის გა­ვა­კე­თოთ…
წყარო:dainteresdi.club